User:Loes van Dorp/other sides of the memory New Shoes

My Mother

Het enige wat ik er van weet is dat Wim met jou nieuwe schoenen ging kopen ik werkte op de peuterspeelzaal. Ook dit was in Alphen.

Toen ik thuis kwam zat jij met je been in het verband en vertelde Wim dat jij met je been tussen de spaken was gekomen en dat jullie gevallen waren en dat iemand zo aardig geweest

om met zijn auto te stoppen om te kijken hoe met jullie was.

Hoe jullie in het ziekenhuis zijn gekomen weet ik niet meer, ik weet nog wel dat ik oma belde dat je je been had gebroken en gelijk om te vragen of ze konden oppassen als ik de

andere dag ging werken. Oma vertelde dat ze konden oppassen maar zij had die dag haar pols gebroken. Ik kon het niet geloven en dacht dat ze een grap maakte. Maar het was echt waar.

Ik maakte toen je gips had een mooie sok die over het gips kon. Dat was wel nodig want het was in januari/februari in ieder geval liep jij de carnavalsoptocht van school met

krukken.

My father

Hier hebben we het al een keer over gehad. We gingen samen schoenen voor jou kopen in het centrum van Alphen.

Ik had je op de stang gezet, dwars. Vlak bij een oversteek met verkeerslichten, ik ging al een beetje afremmen (misschien begon het daar wel mee)

slingerde jouw voet tegen het voorwiel en kwam jouw voet tussen de voorvork. Het voorwiel blokkeerde volledig eb de fiets duikelde naar voren.

Ik werd gelanceerd en kwam met een salto door de lucht op de grond in zittende stand. Ik denk ongeveer 4 meter verder.

Ik had niets en ging naar jou toe om jouw voet los te maken. Een meneer was met zijn auto gestopt en bood aan ons naar het ziekenhuis te brengen.

De fiets heb ik op slot gezet en later opgehaald, zover ik nog weet.

De man wad vertegenwoordiger van schoenen en had de achterbank vol met dozen. Ruimte gemaakt voor jou.

Gordels op de achterbank waren toen nog niet verplicht. In het ziekenhuis een foto gemaakt. Bot was alleen geknakt en weer teruggeveerd.

Dit gaf een soort vouw in het bot. Gips aangebracht en thuis gebracht. Annie verrast en de tijd daarna veel in een bolderkar gezeten bij het wandelen.

my brother

ik weet alleen dat ik jaloers was op de krukken die je kreeg om te lopen met je gipsbeen.