User:Loes van Dorp/other sides of the memory Crash with Brother on bike and a car

my father

He remebered the wrong crash....

Van Jaaps ongeluk op de fiets weet ik nog, of meen ik nog te weten dat hij naar school ging en dat een auto uit een oprit hem geen voorrang verleende.

Hij is toen over de motorkap heen geduikeld en met een soort judorol erover gerold en met een afslag met de arm op de motorkap aan de andere kant terecht gekomen, zonder letsel.

Het was op de weg baar Sassenheim.

My Brother

Ongeluk op de fiets; Het was donker, we kwamen ergens vandaan. We gingen iig naar huis in Alphen. We waren bijna thuis, maar moesten eerst nog een drukke weg oversteken.

Nadat ik vlug gekeken had, dacht ik dat ik wel oversteken kon. Niet kort daarna lag ik op de grond en had ik pijn aan m'n hoofd. Ik begon te huilen en rende zonder op of om te kijken

terug de straat over naar Annie. De man in de auto was zich rot geschrokken, die heeft ons naar het ziekenhuis gebracht, ik had een gat in m'n hoofd. Het viel volgens mij wel mee,

want voor me gevoel waren we zo weer thuis.

my mother

Het gebeurde toen wij in Alphen woonden.

Ik werkte op de peuterspeelzaal. En Wim deed invalwerk in DenHaag of ander

werk. Dat weet ik niet meer. In ieder geval was de school eerder uit dan mijn werk.

Ik had met Ineke Slootweg geregeld dat zij jullie uit school haalde en mee naar haar huis nam.

Na de speelzaal ging ik jullie weer ophalen. Dat was rond 5 uur smiddags. Het was najaar ofzo in ieder geval was het toen al donker.

Jij fietste op je kleine fietsje zonder licht en Jaap had wel licht. Daarom fietste Jasp voor me en jij naast me omdat je geen licht op je fiets had. Die dag fietste een man ons

tegemoet en riep: mevrouw dit is levens gevaarlijk! En ik dacht dat hij gelijk had en dat we snel licht op jou fiets moesten zetten.

Jij was 4 en Jaap 6 jaar. We moesten altijd een drukke weg oversteken en de afspraak was dat Jaap op mij moest wachten met oversteken. Hij stond keurig op ons te wachten bij de drukke weg.

Altijd ging hij pas fietsen als ik zei dat het mocht. Maar deze keer dacht Jaap het waarschijnlijk zelf te kunnen zien. Plotseling stapte hij op en ik zag dat er een auto aan kwam.

In een paar seconden tijd stond ik een verlening te maken over hoe het kon gaan. Of hij haalde het net of de auto zou hem raken. De auto raakte hem en daar lag hij op de grond en

alle auto's stonden stil er was sprake van een kleine file.

De automobilist stapte uit en keek naar Jaap die alweer op de been stond met een gat in zijn hoofd waar veel bloed uit liep en vreselijk moest huilen en jij ook je stond te brullen

alsof je zelf tegen die auto was aangereden. Ik hield me stoer en sterk. De automobilist keek naar zijn auto. Niks mis mee en zei dat hij graag weer door wilde rijden omdat hij al laat was.

Jaap was nog goed aanspreekbaar dus het leek allemaal wel mee te vallen.

Ik dacht ga maar ik zoek het thuis wel verder uit. Maar een chauffeur die achter die mijnheer had gereden was het er niet mee eens. Die wilde met ons langs het ziekenhuis om Jaap

na te laten kijken. We moesten in de auto mee en naar de eerste hulp. De automobilist waar Jaap tegenaan had gereden ging zijn reis voortzetten en wij in de auto van die mijnheer.

Onze fietsen hadden we daar achtergelaten. En ik zat nog te denken hoe dat straks moest want Jaap zijn fiets was aardig in de kreuk en ik zou die avond alleen met jullie zijn omdat

Wim avonddienst had bedenk in me nu. Dus werkte hij al op het .g.v.t in Voorhout.

Jaap werd in het ziekenhuis na gekeken en hij had alleen maar een klein gaatje in zijn hoofd.

We werden door de mijnheer weer thuis gebracht.

Toen pas begon ik te huilen en heb ik Wim gebeld. Hoe de fietsen terug zijn gekomen weet ik niet meer.