User:Loes van Dorp/thoughts

Lopen tegen de stroming in, een trap op, voor altijd. Dat is het ergste wat ik me kan voorstellen en ben soms bang dat juist dit hetgeen is wat ik veel aan het doen ben in het dagelijkse leven. Tegen de stroming in gaan, tegen mezelf in. Een gevecht met tijd, een gevecht met mijn creatie: een gevecht met mezelf. Wat zal ik aantreffen als voor altijd voorbij is? Kom ik dan in het gedroomde niemandsland? De plek waar je gewoon kunt zijn, zonder tijd, identiteit. Zonder moeten en zonder wil? Zoals een gesloten dierentuin, een eenzame nachtelijke fietstocht, een verlaten snelweg, een verwaarloosde begraafplaats of een leeg huis. Een plek waar ooit iets was, maar waar de tijd niet meer loopt. Waar niets meer moet. Leegte, rust......